POLYVAGAAL THEORIE

In mijn praktijk wordt veel gebruik gemaakt van de Polyvagaal theorie. Vaak al in de intake. Het model geeft een mooie uitleg over hoe lichamelijke aspecten en met name ons zenuwstelsel een rol speelt bij de dingen in het leven waar we zoal tegenaan kunnen lopen. En hoewel er wetenschappelijk wat controverse is over welke sommige kleine deeltjes nu precies reageren op wat en de theorie ervan wordt beschuldigd een te simpele voorstelling weer te geven, is er nog geen cliënt geweest die niet met grote opluchting en een AHA gevoel heeft gereageerd op de theorie van Prof. Stephen Porges en de vertaling van de theorie door de Amerikaanse psychotherapeute Deb Dana.

We komen ter wereld met speciale bedrading om verbindingen aan te gaan. Verbinding is erg belangrijk voor een pasgeboren baby. Het maakt het verschil tussen leven en dood. We kunnen het namelijk niet alleen, we hebben anderen nodig om te overleven. Ons autonome zenuwstelsel is hierbij ons persoonlijke beveiligingssysteem en kijkt via onze zintuigen en via onze innerlijke lichamelijke gesteldheid naar de wereld en bepaalt aan de hand van eerdere ervaringen of we veilig en in verbinding zijn met de wereld om ons heen of dat we onveilig zijn en onze overlevingsresponsen in werking moeten worden gezet. Het is continue bezig met de vraag: zijn we veilig? Dit speelt zich veelal onbewust af.

Als iemand opgroeit in een veilige omgeving dan zal dit systeem soepel en veerkrachtig verlopen, het lichaam keert makkelijk terug naar vertrouwen en rust na bv een intens gesprek met een collega of partner. Door traumatische gebeurtenissen, onveilige hechting of te veel zware gebeurtenissen achter elkaar verliest het systeem zijn souplesse waardoor iemand tijdelijk vast kan komen te zitten in een te actieve (vecht/vlucht) of juist geblokkeerde (leegte, bevroren) toestand komt na een intens gesprek en het lastiger is om de weg terug te vinden naar veiligheid en vertrouwen in het leven.

Gelukkig biedt de polyvagaal theorie mooie en relatief eenvoudige manieren om inzicht te krijgen in jouw eigen systeem waardoor het makkelijker wordt om naar de onderliggende problemen te kijken en deze aan te pakken. Hierdoor krijgt het systeem zijn veiligheid terug en is het makkelijker om zelf weer de regie te hebben over je eigen leven samen met een flexibel gereguleerd zenuwstelsel.